Puchaczówka przez Kamienną i Marcinków

Niedziela, 1 czerwca 2014 · dodano: 01.06.2014 | Komentarze 0

Zadanie na dziś to dotrzeć do ruin kościoła we wsi Marcinków.
Trasa: Kłodzko- Krosnowice - Żelazno - Romanowi Dolne - Romanowo Górne - Nowy Waliszów - Kamienna  -

- Marcinków 

Trasę z Kamiennej do Marcinkowa pokonaliśmy w większości pieszo. To, że stromo to dałoby się przejechać ale bardzo kamienisto i dziurawo (na skrzyżowaniu w Kamiennej jest tablica, że droga jest uszkodzona po powodzi - z informacji od mieszkanki Marcinkowa dowiedzieliśmy się, że tak jest od powodzi 1997r. ),  z piaskiem i kamieniami naniesionymi przez wodę z czasie ulewy jaka miała miejsce w ostatnim tygodniu ( informacja uzyskana od mieszkanki Marcinkowa). Zdecydowaliśmy się na spacer pod górkę, a tempo było takie, że mój licznik momentami przestawał działać ( działa dopiero przy prędkości powyżej 4 km/h).
Droga z Kamiennej do ruin kościoła w Marcinkowie to 3,5 km.
Cel osiągnęliśmy i dotarliśmy do ruin 

Kościoła pw. św. Marcina 

Barokowy kościół pw. św. Marcina zbudowano w 1598 roku we wsi Marcinków jako cmentarny. Była to nieduża, nieposiadająca wieży budowla kryta gontem. Obecnie znajduje się w ruinie. Wieś Marcinków leży u podnóża Skowroniej Góry,na wysokości 700-821m n.p.m.w dolinie strumienia Marcinkówka. Początki wsi sięgają XIIw. Teraz we wsi przepięknie położonej krajobrazowo dominują ruiny domów. Zamieszkanych jest tylko parę budynków i na niewielką skalę prowadzona jest we wsi hodowla bydła.

 

Z Marc
Z Marcinkowa żółtym szlakiem pieszym, wskazanym nam przez mieszkankę Marcinkowa, jako posiadającym lepszą nawierzchnię niż droga powrotna do Kamiennej, dojechaliśmy do Białej Wody. Na trasie podziwialiśmy piękne widoki  ( Puchaczówka, Czarna Góra).

Droga z Marcinkowa do Białej Wody (żółty szlak pieszy)i na dole fotografii droga na Puchaczówkę.

Biała Woda

Biała Woda leży w południowo-wschodniej części pasma Krowiarek, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, w górnym biegu górskiego potoku Biała Woda. Wyludniona po 1947 roku, posiada wspaniałe walory krajobrazowe i jest spokojnym miejscem na spacery wśród lasów. W XIX i XX w.miejscowość funkcjonowała jako letnisko. Mimo znacznej wysokości, dzięki specyficznemu mikroklimatowi udawały się tutaj uprawy sadownicze. Po 1945 r.opuszczona przez Niemców została osiedlona przez mieszkańców wschodnich terenów Polski. Nowi mieszkańcy nie posiadali umiejętności gospodarowania w trudnych warunkach górskich, oraz nie potrafili kontynuować letniskowych tradycji wsi.
Po 1947r. rozpoczął się proces wyludniania miejscowości. Do 1947r. na wschodnim skraju wsi czynne było schronisko "Domek Czarnogórski", po którym zachowały się szczątkowe fragmenty. Przy schronisku znajdował się ogród skalny podobny do Ogrodu Bajek w Międzygórzu. Obecnie teren wsi jest w całości wyludniony, a po dawnych zabudowaniach zostały tylko fragmenty obejść gospodarczych porośnięte samosiewem. W Białej Wodzie rozpoczęto  budowę apartamentowców z widokiem na Czarną Górę.
Może w przyszłości miejscowość stanie się drugim po Czarnej Górze ośrodkiem sportów zimowych i miejscem rekreacji.

Na skrzyżowaniu drogi z Marcinkowa z drogą z Idzikowa znajduje się kaplica mszalna p.w. św. Anny. Przy tej kaplicy zatrzymaliśmy się na chwilę, uwieczniając się na jej tle do Kolarskiej Odznaki Pielgrzymiej i ruszyliśmy dalej, lecz nie jak pierwotnie planowaliśmy w kierunku Idzikowa a w kierunku Puchaczówki i dalej: Stronie -  Lądek - Radochów - Trzebieszowice - Ołdrzychowice - Żelazno -  Krosnowice - Kłodzko.

Skowronia Góra  - została jako cel kolejnej wyprawy.