Info

avatar Ten blog rowerowy prowadzi ulamaj z miasteczka Kłodzko. Mam przejechane 52536.10 kilometrów w tym 0.00 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 16.08 km/h i się wcale nie chwalę.
Suma podjazdów to 0 metrów.
Więcej o mnie.

baton rowerowy bikestats.pl

Znajomi

wszyscy znajomi(7)

Moje rowery

KTM 4859 km
Author Corsa 52081 km
HAIBIKE TREKKING 6 4368 km
autor modus 182 km

Wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy ulamaj.bikestats.pl

Archiwum bloga

Wpisy archiwalne w miesiącu

Lipiec, 2011

Dystans całkowity:460.00 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:b.d.
Średnia prędkość:b.d.
Liczba aktywności:9
Średnio na aktywność:51.11 km
Więcej statystyk
  • DST 64.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Puchaczówka (z grupą rowerową)

Sobota, 30 lipca 2011 · dodano: 03.02.2013 | Komentarze 0

Do Bystrzycy Kłodzkiej jedziemy pociągiem i dalej: Pławnica - Idzików - Puchaczówka (ognisko i kiełbaski)


- Sienna - Stronie Śl. - Lądek Zdrój - Kłodzko.
Pomimo, że to miesiąc lipiec pogoda brzydka: mokro, zimno i bardzo wietrznie.


Kategoria rodzinnie, rower, w towarzystwie


  • DST 40.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Rogówek - Ołdrzychowice

Środa, 27 lipca 2011 · dodano: 03.02.2013 | Komentarze 0

Ja i Czesiu: Kłodzko - Krosnowice - Jaszkowa Dolna - Jaszkowa Górna - Rogówek- Ołdrzychowice - Żelazno - Krosnowice - Kłodzko


Kategoria rodzinnie, rower


  • DST 50.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Przełęcz Kłodzka, Przełęcz Łaszczowa i czerwonym szlakiem rowerowym do Barda

Niedziela, 17 lipca 2011 · dodano: 03.02.2013 | Komentarze 0

Ja, Ania i Czesiu: Kłodzko - Jaszkowa Dolna -Jaszkowa Górna - Kolonia Gaj - Przełęcz Kłodzka - Przełęcz Łaszczowa 

czerwony szlak rowerowy do Barda - Opolnica - Wojbórz - Boguszyn - Kłodzko.


Kategoria rodzinnie, rower


  • DST 62.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Na oglądanie (tylko) MTB do Zieleńca

Sobota, 16 lipca 2011 · dodano: 03.02.2013 | Komentarze 0

Ja,Ania i Czesiu: Kłodzko - Stary Wielisław - Polanica Zdrój - Szczytna - Bobrowniki - Zieleniec (MTB) - Pokrzywno - Starków - Stary Wielisław - Kłodzko





Kategoria rodzinnie, rower


  • DST 59.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Góra Św. Anny na opolszczyźnie i Moszna

Środa, 13 lipca 2011 · dodano: 04.02.2013 | Komentarze 0

Z Kłodzka do Kluczborka 3 autami (10 osób: ja, Czesiu, Basia, Jurek, Basia, Władziu, Ala, Alek, Kaziu, Edziu) i dalej: Kluczbork - Gogolin




- Góra Św. Anny

Z O. Wojciechem, który ponad 20 lat był proboszczem w Kłodzku w kościele p.w. MB Różańcowej

- Ździeszowice - Gogolin ( źródełko Maryi)


Ja odbiłam się w obrazie M.B.

- Kluczbork.
W drodze powrotnej zatrzymujemy się w Mosznej.


Bazylika na Górze Św. Anny

Pomnik papieża Jana Pawła II na Górze Św. Anny

ZESPÓŁ KLASZTORNY FRANCISZKANÓW. Pierwszy kościół pw. św. Jerzego na górze został zbudowany w 1480 z fundacji Mikołaja i Krzysztofa Strzał (Strzel), właścicieli Poręby, Leśnicy i Żyrowej. Na początku XVII wieku przeniesiono z Ujazdu do tutejszego kościoła słynącą cudami drewnianą figurkę św. Anny Samotrzeciej (z ok. 1480), zawierającą relikwie świętej. Zmieniono też wtedy nazwę kościoła i samej góry (wcześniej zwanej Górą Św. Jerzego). W 1655 r. na Górę Św. Anny przybyło pod przewodnictwem O. Franciszka Rychłowskiego 30 franciszkanów z Krakowa, który opuścili w czasie wojny polsko-szwedzkiej, gdy spalono ich klasztor. Za zgodą kapituły z O. Krystianem Chojeckim na czele oraz właściciela ziemi opolskiej, Króla Polski Jana Kazimierza w 1656-1659 zbudowali oni drewniany klasztor na Górze św. Anny. W latach 1671-1673 na miejscu starego zbudowano nowy kościół w stylu barokowym fundacji hrabiego Gaschina. W latach 1733-1749 powstał murowany zespół klasztorny, do którego w 1768 dobudowano Rajski Plac (dziedziniec arkadowy), na którym obecnie stoi 15 stuletnich konfesjonałów. Jednocześnie w 1754 na kościele dobudowano sygnaturkę. W latach 1700-1709 wybudowano z fundacji hrabiego Gaschina 33 kaplice kalwaryjne, na południowo-wschodnich stokach góry. Zaprojektował je opolski architekt Domenico Signo. Nominalnie były własnością parafii w Leśnicy, faktycznie nie były użytkowane aż do 1763, kiedy kalwarię przejęli zakonnicy z Góry św. Anny i podjęli działania by uczynić je miejscem pielgrzymowania. W okresie 1756-1764 odnowiono stare kaplice, dobudowano cztery nowe, w 1764 uzyskano odpust papieski dla kalwarii. W roku 1766 r. O. Stefan Staniewski opracował program odprawianych na kalwarii nabożeństw, a teksty modlitw i pieśni umieścił rok później w polskim modlitewniku O. Wacław Waxmański. W dniu 12 września 1779 r. wyruszyła z Bytomia na Górę Św. Anny pierwsza śląska pielgrzymka, zapoczątkowując ruch pielgrzymkowy do sanktuarium. W związku ze wzrastającą ilością pielgrzymów kościół przebudowano w 1781 pod kierunkiem architekta ze Strzelec Opolskich Christopha Worbsa, który w latach 80 XVIII wieku kierował także renowacją i przebudową kalwarii (dodano m.in. kolejną kaplicę, kilka innych drewnianych zamieniono na murowane). W 1810 klasztor uległ kasacji, a franciszkanów wysiedlono. Zakonnicy powrócili w 1860, odnowili kościół, w 1868 dobudowali wieżę zegarową, jednak w 1875 znów zostali wysiedleni, a klasztor zlikwidowano w związku z Kulturkampfem. Walce o zachowanie klasztoru oraz o roli świątyni dla ludu śląskiego poświęcony jest poemat księdza Bonczyka pt. Góra Chełmska z 1886. Zakonnicy wrócili w 1887 roku. W 1897 powstały oba istniejące dziś neobarokowe ołtarze boczne oraz ołtarz główny autorstwa czeskiego artysty Rajmonda Kutzery (zdemontowany w 1957), a w 1904-1905 znacząco przebudowano klasztor, m.in. jedno ze skrzydeł wg projektu franciszkanina Mansuetusa Fromma OFM[17]. Na przełomie XIX/XX wieku przebywał w klasztorze jako zakonnik Chryzogon Reisch, autor monograficznej pracy o historii tutejszego klasztoru. Pod koniec XIX wieku wykupiono duży kamieniołom nefelinitu tuż za północnym murem klasztoru, zasypano go i w 1912-1913 urządzono plac modlitewny i grotę na wzór groty z Lourdes projektu Bauma. W okresie 1913-1916 w 14 małych bocznych grotach zbudowano tam stacje Męki Pańskiej, częściowo fundowane przez rodziny poległych w I wojnie światowej. W 1928-1938 zbudowano na południe od klasztoru wielki Dom Pielgrzyma. W 1939 r. Niemcy zabronili odprawiać w klasztorze msze w języku polskim, a 13 listopada 1940 roku wyrzucili franciszkanów z klasztoru, oddając budynek Niemcom z Rumunii, niszcząc przy okazji bibliotekę klasztorną, skuwając polskie napisy i konfiskując zbiory muzeum klasztornego. W czasie wojny, Niemcy aresztowali gwardiana Bonifacego Wiesiołka. W okresie 1957-1963 Josef Mitschke dokonał gruntownej przebudowy wnętrza kościoła w stylu neobaroku, wykonując neobarokowe sztukaterie, malowidła ścienne i główny ołtarz, a w 1992 jego syn Georg zbudował neobarokowy prospekt organowy. W roku 1949 miał miejsce zjazd kapłanów z udziałem prymasa Stefana Wyszyńskiego, a w 1983 świątynię odwiedził papież Jan Paweł II. Na jego cześć po stronie północnej bazyliki postawiono w 2000 pierwszy w woj. opolskim pomnik Jana Pawła II będący kopią monumentu z Płocka, autorstwa Zemły
Zabytki na terenie Góry Św.Anny:
-kościół pw. św. Anny, z 1490 r., 1665 r., XVIII w.,
-klasztor, z l. 1730-1749, 1905 r.,
-dziedziniec krużgankowy, z XVIII/XIX w.,
-26 kaplic Drogi Męki Pańskiej i Dróżek Matki Boskiej, z XVIII w.,
-sześć kaplic maryjnych, z XVIII w.,
-kaplica pw. św. Józefa, z poł. XVIII w.,
-mogiła powstańców śląskich,
-dwie mogiły żołnierskie,

Nieopodal bazyliki św. Anny znajduje się Grota Lurdzka, która została ukończona w 1914 roku. Została wzniesiona dzięki wysiłkom Karola Bauma. Wcześniej w miejscu tym działał kamieniołom bazaltu, stąd charakterystyczne pozostałości objawiające się widocznymi wokół skałami.
Wykorzystując naturalne ukształtowanie terenu całą Grotę Lurdzką otoczono 14-stoma kaplicami skalnymi, które tworzą kolejne stacje drogi krzyżowej. Wewnątrz tych kaplic umieszczono płaskorzeźby, które zostały wykonane z kamienia wapiennego, przez pochodzącego z Badenii rzeźbiarza Morodera.
Ponieważ kościół św. Anny nie jest w stanie pomieścić wielu tysięcy pielgrzymów, główne uroczystości często mają swoje miejsce właśnie w malowniczo usytuowanej Grocie Lurdzkiej.


Góra Św. Anny: amfiteatr i w tle pomnik czynu powstańczego

Historia Zamku w Mosznej:
Moszna położona jest na szlaku komunikacyjnym łączącym Prudnik z Krapkowicami. Nazwa wioski pochodzi prawdopodobnie od nazwiska Moschin, rodziny przybyłej do parafii Łącznik w XIV wieku. Jak głosi legenda, Moszna w średniowieczu należała do Zakonu Templariuszy. W roku 1679 właścicielami Mosznej była rodzina von Skall. W 1723 roku po śmierci właścicielki Ursuli Marii von Skall, Moszna przeszła w ręce jej kuzyna nadmarszałka dworu Fryderyka Wielkiego – Georga Wilhelma von Reisewitz. Z tego okresu pochodzi pałac – środkowa część dzisiejszego zamku. W roku 1771 rodzina von Reisewitz straciła Moszną, a majątek został zakupiony na licytacji przez Heinricha Leopolda von Seherr-Thossa – którego rodzina posiadała również na własność zamek i dobra w niedalekiej Dobrej. W 1853 roku Karl Gotthard Seherr-Thoss sprzedał Mosznę Heinrichowi von Erdmannsdorfowi, który zbył ją w 1866 roku Hubertowi von Tiele-Winckler z Miechowic.Jego syn Franz Hubert był pomysłodawcą i budowniczym zamku, wzniesionego po tym, jak w 1896 roku częściowo spłonął barokowy pałac. Dziadek Franza Huberta, Franz Winckler pracował jako górnik w kopalni w Miechowicach. Po śmierci żony i właściciela kopalni ożenił się z bogatą wdową po nim – Marią Aresin. W 1840 roku król pruski nadał mu tytuł szlachecki. Dziedziczką fortuny była jego córka Valeska, która w 1854 roku wyszła za mąż za Huberta von Tiele i to on zakupił w 1866 roku Mosznę. Po małżeństwie używają połączonego nazwiska – Tiele-Winckler. Hubert zmarł w 1893 r. a majątek po nim przypadł, zgodnie z zasadą majoratu, najstarszemu synowi – był nim wspomniany Franz-Hubert. W 1895 wszedł w szeregi arystokracji dzięki tytułowi hrabiowskiemu, nadanemu mu przez cesarza Wilhelma. W rok później, po pożarze, odbudował on i rozbudował swoją siedzibę. W 1904 a później 1911 i 1912 hrabiego odwiedził władca Niemiec, przybywając na polowanie i to dla niego wybudowano, w latach 1911 – 1913 skrzydło zachodnie. Syn Franza-Hubert, Claus-Peter w okresie międzywojennym przehulał część fortuny przodków. Umierając bezdzietny, usynowił swojego kuzyna, którego syn miał dziedziczyć majątek i tytuł hrabiowski. Jego rodzina mieszkała do końca wojny w zamku Moszna uchodząc do Niemiec przed nadchodzącą armią czerwoną. Po wojnie losy zamku układały się różnie – od 1972 roku funkcjonuje jako szpital leczenia nerwic. Moszna - Zamek, zgodnie z fantazją Franza-Huberta, ma 365 pomieszczeń i 99 wież z których słynie. Niespotykana architektura zamku przyciąga rokrocznie rzesze turystów.


Zamek w Mosznej



Kategoria rodzinnie, rower, w towarzystwie


  • DST 63.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Karłów

Niedziela, 10 lipca 2011 · dodano: 10.02.2013 | Komentarze 0

Ja, Ania, Czesiu.
Kłodzko - Chocieszów - Karłów - Łężyce - Złotno - Szczytna - Polanica - Kłodzko




Kategoria rodzinnie, rower


Przez Ogrodzieniec - powrót do Kłodzka (samochadami)

Sobota, 9 lipca 2011 · dodano: 10.02.2013 | Komentarze 0

Z rowerami na dachach samochodów wracamy do Kłodzka. Po drodze zatrzymujemy się przy zamku w Ogrodzieńcu.

Ruiny zamku Ogrodzieniec
Początkowe dzieje zamku są niezbyt jasne. Wiadomo, że w XIII w. na miejscu obecnego zamku znajdowała się drewniana budowla obronna. Na jej reliktach powstał w XIV w. murowany zamek. Był on początkowo w dożywotniej tenucie marszałka Królestwa Polskiego Przedbora z Brzezia, nadanej mu przez Kazimierza Wielkiego. W 1386 r. prawem dziedzicznym warownia wraz z rozległymi włościami została nadana cześnikowi krakowskiemu i staroście lubelskiemu Włodkowi z Charbinowic herbu Sulima przez Władysława Jagiełło. W 1470 r. zamek wraz z okolicznymi ziemiami kupili od Sulimów bogaci mieszczanie krakowscy - Imbram i Piotr Salomonowie. W następnych wiekach zamek był kolejno w posiadaniu: Rzeszowskich, Pileckich, Chełmińskich, Bonerów, Mikołaja Ligęzy, Firlejów, Stanisława Warszyckiego i Męcińskich. Zamek w swej wielowiekowej historii był wielokrotnie niszczony. W 1587 r. zdobył go arcyksiąże Maksymilian Habsburg, następnie Szwedzi, którzy o dziwo nie poczynili poważnych zniszczeń. Co nie udało się Szwedom za pierwszym razem, poprawili w 1702 r., kiedy to wojska Karola XII podpaliły warownię. Od tego czasu zamek popadał w ruinę, a na początku XIX w. zaczęto nawet rozbierać jego mury.
Po II Wojnie Światowej postanowiono zadbać o zachowanie zamku w formie trwałej ruiny. Prace konserwatorskie przeprowadzono w latach 1949-73, a ich efekty możemy podziwiać do dziś.



Kategoria rodzinnie, w towarzystwie


  • DST 62.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Rowerowanie po Jurze Krakowsko - Częstochowskiej

Piątek, 8 lipca 2011 · dodano: 10.02.2013 | Komentarze 0

Olkusz - Paczółtowice ( kosciół drewniany) - Czerna (Klasztor Karmelitów Bosych) - Krzeszowice ( ruiny zamku) - Tenczynek - Rudna (ruiny zamku Tenczyn) - Krzeszowice - Olkusz

Kościół w Paczółtowicach
Paczółtowice znajdują się ok. 30 km od Krakowa, w bliskim sąsiedztwie Krzeszowic oraz Klasztoru Karmelitów Bosych i Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej.
Początki wsi datuje się na rok 1335, a głównym zabytkiem, niewątpliwie wartym uwagi, jest urokliwy, późnogotycki, drewniany kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Świątynia została wzniesiona ok. 1510 r., a w jej wnętrzu odnajdziemy m.in.: łaskami słynący obraz Matki Boskiej Paczółtowskiej na tle krzaku gorejącego (ok. 1460 - 1470), obraz Chrystusa Frasobliwego z XVI w., chrzcielnicę z brązu z 1533 r., a także jeden z najstarszych w Polsce krucyfiksów.

Grupa przed kościołem w Paczółtowicach




Klasztor Karmelitów Bosych w Czernej
Zagubiona pośród wąwozów i bukowego lasu Czerna, podobnie jak przed wiekami, ma charakter odizolowanej od świata pustelni. Otacza ją prawie osiemdziesięciohektarowy las, pokrywający wzgórze klasztorne oraz sąsiednie. Oba wzgórza to teren tzw. wielkiej klauzury papieskiej, opasany ponadczterokilometrowym, kamiennym murem. W jego obrębie znajdowało się dwanaście osobnych domków pustelniczych z kaplicami. Klasztor położony na południowo-zachodnim zboczu otacza mur tzw. małej klauzury.
Karmelici to zakon pustelniczy, założony w XII w. na górze Karmel. Jedną z jego gałęzi, o surowszej regule, zatwierdzonej w 1593 r., są karmelici bosi. Przybyli oni do Polski na początku XVII w. i niedługo potem wojewodzina krakowska, Agnieszka z Tęczyńskich Firlejowa, ufundowała dla nich w Czernej kościół i klasztor oraz podarowała karmelitom pobliskie łomy dębnickiego marmuru. Kościół, wraz z jednym skrzydłem klasztornym, zbudowano w latach 1631-1640, a budowę klasztoru dokończono w ciągu kilku następnych lat. Mury otaczające założenie powstawały aż do lat 70. XVII w.
Zespół klasztorny został niezwykle oryginalnie rozplanowany: w czworobok zabudowań klasztoru wpisano kościół w formie krzyża. Klasztor tworzą cztery skrzydła na planie regularnego czworoboku. Mieszczący się pośrodku kościół jest związany ze skrzydłami klasztornymi za pośrednictwem budynków znajdujących się na przedłużeniu jego ramion. W narożnych przestrzeniach pomiędzy ramionami kościoła a skrzydłami klasztoru zaplanowano wirydarze. Kościół pw. św. Eliasza ma krótkie prezbiterium, za którym mieści się chór zakonny i ośmioboczna wieża. Kościół nakrywają sklepienia kolebkowe oraz kolebkowe z lunetami, a na skrzyżowaniu nawy i transeptu – krzyżowe. Część wyposażenia wnętrza świątyni i klasztoru oraz niektóre szczegóły architektoniczne wykonane są z czarnego marmuru dębnickiego. Oprócz portali jest to marmurowy, barokowy ołtarz główny z obrazem Anioła karmiącego Eliasza, namalowany przez Tomasza Dolabellę, nadwornego malarza króla Władysława IV. W ołtarzu znajduje się także barokowe tabernakulum wykonane z czarnego i różowego marmuru.
Na terenie klasztoru mieści się muzeum poświęcone św. Rafałowi Kalinowskiemu,



Oczekujący na zagospodarowanie zespół pałacowy Potockich w Krzeszowicach
Krzeszowice sięgają swoją historią 1286 r., kiedy to Fryczko, wójt z Bytomia, lokował na prawie niemieckim wieś o tej nazwie. Należała ona do biskupów krakowskich, a w 1620 r. kupił ją Jan Tęczyński. Od 2. poł. XVII w. wieś przechodziła kolejno w ręce Opalińskich, Sieniawskich i Czartoryskich. Lecznicze właściwości tutejszych wód znano już na początku XVII w., ale dopiero pod koniec XVIII w. Krzeszowice stały się znanym uzdrowiskiem. Należały wówczas do księżnej Izabeli Lubomirskiej. W 1816 r. odziedziczył je Artur Potocki, a po jego śmierci żona Zofia i syn Adam, którzy wznieśli tutaj wspaniały pałac.
W czasie II wojny światowej wnętrza pałacu częściowo przebudowano na polecenie przebywającego tu gubernatora Hansa Franka. Po wojnie dobra Potockich i budynki zdrojowe znacjonalizowano, co spowodowało ich stopniową dewastację. Obecnie, po wykonaniu prac zabezpieczających, budynek oczekuje na zagospodarowanie.

Ruiny zamku Tenczyn w Rudnej - do ruin tego zamku z rowerami a nie na rowerach, dotarłam ja, Czesiu i Władziu, reszta grupy zdezerterowała.
Najważniejsze daty w dziejach zamku:
1319 r. – Kasztelan Jan Nawój z Morawicy rozpoczął budowę zamku, jako nową siedzibę rodu. Warownia ta składała się z potężnej gotyckiej wieży i przyległych zabudowań.
1570 r. – Jan Tęczyński brat wojewody Andrzeja dokonał gruntownej przebudowy zamku w stylu renesansowym.
1655 r. – Podczas najazdu na Polskę Szwedzi splądrowali zamek, spodziewając się odnaleźć tam skarb państwowy Polski, a następnie budowlę spalili. Została ona później odbudowana, jednak nigdy nie powróciła już do dawnej świetności.
1768 r. – Zamek spłonął od uderzenia pioruna i został ostatecznie opuszczony przez mieszkańców.

Ja na tle zamku


Kategoria rodzinnie, rower, w towarzystwie


  • DST 31.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Pieskowa Skała,Grota Łokietka

Czwartek, 7 lipca 2011 · dodano: 10.02.2013 | Komentarze 0

Samochodami z Olkusza do Pieskowej Skały.




W Pieskowej Skale zwiedzamy zamek i rowerami jedziemy do Ojcowa, Doliną Prądnika do Białego Kościoła i Groty Łokietka.
Zamek Pieskowa Skała
Zamek powstał za czasów panowania Władysława Łokietka prawdopodobnie przed 1315 r. z którego pochodzi pierwsza wzmianka o nim. W latach późniejszych został rozbudowany przez Kazimierza Wielkiego. Pod koniec XV w. został powiększony o dwie wieże obronne i budynki w skrzydle południowym. W 1542-1587 r. z gotyckiej budowli obronnej zrobiono renesansową rezydencję. W 1655 r. po przetrzymaniu oblężenia szwedzkiego zamek został poddany. Pożary odbywały się w latach: 1718, 1850 i 1856. W 1863 r. zamek został ostrzelany przez artylerię w czasie powstania styczniowego.
Sporo zniszczeń... dziwi więc to co można zobaczyć po dotarciu do niego i jest efektem późniejszej odbudowy. Osadzony na skale w bezpośredniej bliskości Maczugi Herkulesa, w przepięknej okolicy Ojcowskiego Parku Narodowego z pięknymi ogrodami, z dwoma dziedzińcami z czego drugi stylizowanym na sukiennice krakowskie. Piękny wygląd, restauracja w środku, wszystko niezwykle zadbane.

W oczekiwaniu na wejście do Groty Łokietka


Kategoria rodzinnie, rower, w towarzystwie


  • DST 29.00km
  • Sprzęt Author Corsa
  • Aktywność Jazda na rowerze

Pustynia Błędowska

Środa, 6 lipca 2011 · dodano: 10.02.2013 | Komentarze 0

Olkusz - Rabsztyn - Klucze - Pustynia Błędowska - Klucze - Olkusz

Pustynia Błędowska
Największą atrakcją gminy Klucze jest Pustynia Błędowska zwana „Polską Saharą". Jest to największa pustynia w Europie. Stanowi unikat przyrodniczy i geograficzny, powstała bowiem w umiarkowanym i wilgotnym klimacie. Pustynia znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd i jest częściowo objęta specjalną ochroną w postaci użytku ekologicznego. Powierzchnia piasków wynosi 32 km2 (długość 8-9 km, szerokość 3-4 km) i podzielona jest doliną rzeki Biała Przemsza. Kiedyś można tu było obserwować niezwykłe miraże, zjawiska fatamorgany. Dzisiaj, choć częściowo porośnięta wierzbą kaspijską, nada przyciąga licznych turystów. Obszar ten odznacza się specyficznym krajobrazem. Obecnie na części północnej pustyni gospodaruje wojsko, wykorzystując ten teren do ćwiczeń spadochronowych. Znajdują się tu również pozostałości bunkra z II wojny światowej. Celem ochrony jest zachowanie pozostałości po największym w Polsce obszarze śródlądowych piasków wydmowych z interesującymi formami morfologicznymi, licznymi rzadkimi i chronionymi gatunkami fauny i flory oraz zbiorowiskami muraw piaskowych. Ochroną zostały objęte tereny położone na południe od doliny Białej Przemszy tzw. Pustynia Wielka.
W latach 50. część pustyni zaorano i obsadzono wierzbą kaspijską oraz sosną. W połączeniu z pyłami przemysłowymi GOP-u i obserwowanym obecnie podnoszeniem się poziomu wód, spowodowało to znaczne zmniejszenie powierzchni odkrytych piasków. Część południowa pustyni jest już niemal całkowicie zarośnięta (wyjątkiem są krawędzie wschodnie), a część północna, w okolicach Chechła, jest wciąż terenem w dużej mierze odsłoniętym.

Obecnie podejmuje się działanie mające na celu uchronienie tego unikalnego obszaru poprzez karczowanie sukcesywnie zarastających drzew. W 2010 rozpoczął się program "Ochrona mozaiki siedlisk przyrodniczych w zlewni rzeki Białej Przemszy" realizowany przez Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Śląskiego, w ramach którego przez pustynię zostanie wyznaczona ścieżka przyrodnicza o długości 12 km, odkrzewione oraz oczyszczone z niewybuchów zostanie 56 ha, usunięty zostanie muł z 10 ha Bagien Błędowskich i Stawu Jandy. Na pustyni prowadzony będzie także wypas zwierząt, co ma zapobiegać jej zarastaniu.


Wieczorem piekliśmy kiełbaski i śpiewaliśmy przy ognisku.





Kategoria rodzinnie, rower, w towarzystwie