Rowerowanie po Jurze Krakowsko - Częstochowskiej

Piątek, 8 lipca 2011 · dodano: 10.02.2013 | Komentarze 0

Olkusz - Paczółtowice ( kosciół drewniany) - Czerna (Klasztor Karmelitów Bosych) - Krzeszowice ( ruiny zamku) - Tenczynek - Rudna (ruiny zamku Tenczyn) - Krzeszowice - Olkusz

Kościół w Paczółtowicach
Paczółtowice znajdują się ok. 30 km od Krakowa, w bliskim sąsiedztwie Krzeszowic oraz Klasztoru Karmelitów Bosych i Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej.
Początki wsi datuje się na rok 1335, a głównym zabytkiem, niewątpliwie wartym uwagi, jest urokliwy, późnogotycki, drewniany kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Świątynia została wzniesiona ok. 1510 r., a w jej wnętrzu odnajdziemy m.in.: łaskami słynący obraz Matki Boskiej Paczółtowskiej na tle krzaku gorejącego (ok. 1460 - 1470), obraz Chrystusa Frasobliwego z XVI w., chrzcielnicę z brązu z 1533 r., a także jeden z najstarszych w Polsce krucyfiksów.

Grupa przed kościołem w Paczółtowicach




Klasztor Karmelitów Bosych w Czernej
Zagubiona pośród wąwozów i bukowego lasu Czerna, podobnie jak przed wiekami, ma charakter odizolowanej od świata pustelni. Otacza ją prawie osiemdziesięciohektarowy las, pokrywający wzgórze klasztorne oraz sąsiednie. Oba wzgórza to teren tzw. wielkiej klauzury papieskiej, opasany ponadczterokilometrowym, kamiennym murem. W jego obrębie znajdowało się dwanaście osobnych domków pustelniczych z kaplicami. Klasztor położony na południowo-zachodnim zboczu otacza mur tzw. małej klauzury.
Karmelici to zakon pustelniczy, założony w XII w. na górze Karmel. Jedną z jego gałęzi, o surowszej regule, zatwierdzonej w 1593 r., są karmelici bosi. Przybyli oni do Polski na początku XVII w. i niedługo potem wojewodzina krakowska, Agnieszka z Tęczyńskich Firlejowa, ufundowała dla nich w Czernej kościół i klasztor oraz podarowała karmelitom pobliskie łomy dębnickiego marmuru. Kościół, wraz z jednym skrzydłem klasztornym, zbudowano w latach 1631-1640, a budowę klasztoru dokończono w ciągu kilku następnych lat. Mury otaczające założenie powstawały aż do lat 70. XVII w.
Zespół klasztorny został niezwykle oryginalnie rozplanowany: w czworobok zabudowań klasztoru wpisano kościół w formie krzyża. Klasztor tworzą cztery skrzydła na planie regularnego czworoboku. Mieszczący się pośrodku kościół jest związany ze skrzydłami klasztornymi za pośrednictwem budynków znajdujących się na przedłużeniu jego ramion. W narożnych przestrzeniach pomiędzy ramionami kościoła a skrzydłami klasztoru zaplanowano wirydarze. Kościół pw. św. Eliasza ma krótkie prezbiterium, za którym mieści się chór zakonny i ośmioboczna wieża. Kościół nakrywają sklepienia kolebkowe oraz kolebkowe z lunetami, a na skrzyżowaniu nawy i transeptu – krzyżowe. Część wyposażenia wnętrza świątyni i klasztoru oraz niektóre szczegóły architektoniczne wykonane są z czarnego marmuru dębnickiego. Oprócz portali jest to marmurowy, barokowy ołtarz główny z obrazem Anioła karmiącego Eliasza, namalowany przez Tomasza Dolabellę, nadwornego malarza króla Władysława IV. W ołtarzu znajduje się także barokowe tabernakulum wykonane z czarnego i różowego marmuru.
Na terenie klasztoru mieści się muzeum poświęcone św. Rafałowi Kalinowskiemu,



Oczekujący na zagospodarowanie zespół pałacowy Potockich w Krzeszowicach
Krzeszowice sięgają swoją historią 1286 r., kiedy to Fryczko, wójt z Bytomia, lokował na prawie niemieckim wieś o tej nazwie. Należała ona do biskupów krakowskich, a w 1620 r. kupił ją Jan Tęczyński. Od 2. poł. XVII w. wieś przechodziła kolejno w ręce Opalińskich, Sieniawskich i Czartoryskich. Lecznicze właściwości tutejszych wód znano już na początku XVII w., ale dopiero pod koniec XVIII w. Krzeszowice stały się znanym uzdrowiskiem. Należały wówczas do księżnej Izabeli Lubomirskiej. W 1816 r. odziedziczył je Artur Potocki, a po jego śmierci żona Zofia i syn Adam, którzy wznieśli tutaj wspaniały pałac.
W czasie II wojny światowej wnętrza pałacu częściowo przebudowano na polecenie przebywającego tu gubernatora Hansa Franka. Po wojnie dobra Potockich i budynki zdrojowe znacjonalizowano, co spowodowało ich stopniową dewastację. Obecnie, po wykonaniu prac zabezpieczających, budynek oczekuje na zagospodarowanie.

Ruiny zamku Tenczyn w Rudnej - do ruin tego zamku z rowerami a nie na rowerach, dotarłam ja, Czesiu i Władziu, reszta grupy zdezerterowała.
Najważniejsze daty w dziejach zamku:
1319 r. – Kasztelan Jan Nawój z Morawicy rozpoczął budowę zamku, jako nową siedzibę rodu. Warownia ta składała się z potężnej gotyckiej wieży i przyległych zabudowań.
1570 r. – Jan Tęczyński brat wojewody Andrzeja dokonał gruntownej przebudowy zamku w stylu renesansowym.
1655 r. – Podczas najazdu na Polskę Szwedzi splądrowali zamek, spodziewając się odnaleźć tam skarb państwowy Polski, a następnie budowlę spalili. Została ona później odbudowana, jednak nigdy nie powróciła już do dawnej świetności.
1768 r. – Zamek spłonął od uderzenia pioruna i został ostatecznie opuszczony przez mieszkańców.

Ja na tle zamku